Als jong volwassene met een taal-/spraakstoornis kan het een enorme uitdaging zijn om je uiteindelijk plek in de maatschappij te vinden. Het is een fase in het leven waarin je voor veel kansen komt te staan en de wereld voor je lijkt open te liggen, maar tegelijkertijd kan je diagnose als een belemmering voelen dat je tegenhoudt.
Ondanks de vooruitgang in de samenleving, is er nog steeds veel onbegrip en discriminatie van mensen met een diagnose, vooral van werkgevers die denken dat je door je beperking minder waarde kunt toevoegen. Veel mensen geloven nog steeds dat je hierdoor niet volwaardig kunt deelnemen aan het arbeidsproces.
Ik ben het daar absoluut niet mee eens en vind het belangrijk om mijn verhaal te delen. Door hierover te schrijven, hoop ik vooroordelen te doorbreken en meer begrip te creëren. Hieronder vind je de verschillende onderwerpen waar ik al over heb geschreven.
Discriminatie komt veel voor. Misschien denk je hierbij eerder aan nationaliteit, geslacht of leeftijd. Ik noem er maar een paar op, maar wist je dat er ook gediscrimineerd wordt op grond van alleen één diagnose?
Om heel eerlijk te zijn, is het hebben van een onzichtbare beperking niet altijd even makkelijk. Mensen zien niet direct aan je dat je iets hebt, omdat natuurlijk niet elke beperking zichtbaar is en juist daar zit ook vaak de fout in. Als mensen je beperking zien, dan kunnen ze hiermee rekening houden of hebben er gelijk een mening over...
Klik hierboven rechts op de foto voor meer informatie.