Als jong volwassene met een taal-/spraakstoornis kan het een enorme uitdaging zijn om je uiteindelijk plek in de maatschappij te vinden. Het is een fase in het leven waarin je voor veel kansen komt te staan en de wereld voor je lijkt open te liggen, maar tegelijkertijd kan je diagnose als een belemmering voelen dat je tegenhoudt.
Ondanks de vooruitgang in de samenleving, is er nog steeds veel onbegrip en discriminatie van mensen met een diagnose, vooral van werkgevers die denken dat je door je beperking minder waarde kunt toevoegen. Veel mensen geloven nog steeds dat je hierdoor niet volwaardig kunt deelnemen aan het arbeidsproces.
Ik ben het daar absoluut niet mee eens en vind het belangrijk om mijn verhaal te delen. Door hierover te schrijven, hoop ik vooroordelen te doorbreken en meer begrip te creëren. Hieronder vind je de verschillende onderwerpen waar ik al over heb geschreven.
Deze vraag heb ik al heel vaak gekregen of verbale dyspraxie een stoornis , beperking , handicap of toch een ziekte is. Velen vragen mij vaak of ik een ziekte of een handicap heb. Ja serieus de vraag: of mijn ziekte te genezen is. Ehh nee, het is een spraakstoornis die ik sinds mijn geboorte heb.
In januari 2020 ben ik begonnen met mijn verhaal kort samen te vatten en dat heb ik op mijn Facebook profiel geplaatst. Het bericht is toen meer dan 70x gedeeld. Iets wat ik nooit verwacht had. Ik las dat er behoefte was om hier meer over te weten te komen. Toen kreeg ik het idee voor het wekelijks uploaden van...