In deze blog neem ik je mee in mijn verhaal, over de overstap naar het speciaal onderwijs in groep 2 in Groningen. Het was een plek waar iedereen gelijk werd behandeld en ik niet 'anders' werd beschouwd. Ik kreeg de nodige ondersteuning die ik op dat moment ook nodig had, om mijzelf helemaal te kunnen ontwikkelen op mijn eigen tempo.
De leerkrachten en begeleiders waren geduldig en begrepen precies wat ik nodig had. Elke ochtend stapte ik met heel veel plezier in het schoolbusje, wetende dat ik gewoon mezelf kon zijn. Dankzij de goede ondersteuning boekte ik al vrij snel vooruitgang, ondanks de spraakuitdagingen die ik had.
In groep 4 hoorde ik dat ik 'te goed' was geworden voor het cluster 2 onderwijs. Mijn vooruitgang was zo groot, dat de leerkrachten vonden dat ik terug kon naar het regulier onderwijs. Na de zomervakantie begon ik weer op mijn 'oude' basisschool. Hoe dat verliep, lees je hier!
Op de Tine Marcusschool werd ik vaak geobserveerd. Ik heb o.a. psychodiagnostische onderzoeken, intelligentie onderzoeken, individuele handelingsplannen en een handelsplan voor logopedie gehad.
In groep 4 zaten we met ongeveer 15 kinderen in de klas. Er waren meerdere groep 4 klassen maar nooit hele grote. We hadden altijd 3 leraren en elke leraar had zijn eigen groepje zodat elk kind ook aan bod kwam en er niemand tekort gedaan werd. Hierdoor was er genoeg aandacht voor ieder kind.
Op de Tine Marcusschool kreeg ik 2x per week logopedie. De logopedie die ik bij mij in de buurt had stopte toen ik naar de Tine Marcusschool ging. Ik nam mijn logopedie boekje altijd mee als ik logopedie had zodat de logopediste erin kon zetten wat we allemaal gedaan en geoefend hadden. Ook zette mijn moeder er altijd in wat...