In deze blog neem ik je mee in mijn verhaal, over de overstap naar het speciaal onderwijs in groep 2 in Groningen. Het was een plek waar iedereen gelijk werd behandeld en ik niet 'anders' werd beschouwd. Ik kreeg de nodige ondersteuning die ik op dat moment ook nodig had, om mijzelf helemaal te kunnen ontwikkelen op mijn eigen tempo.
De leerkrachten en begeleiders waren geduldig en begrepen precies wat ik nodig had. Elke ochtend stapte ik met heel veel plezier in het schoolbusje, wetende dat ik gewoon mezelf kon zijn. Dankzij de goede ondersteuning boekte ik al vrij snel vooruitgang, ondanks de spraakuitdagingen die ik had.
In groep 4 hoorde ik dat ik 'te goed' was geworden voor het cluster 2 onderwijs. Mijn vooruitgang was zo groot, dat de leerkrachten vonden dat ik terug kon naar het regulier onderwijs. Na de zomervakantie begon ik weer op mijn 'oude' basisschool. Hoe dat verliep, lees je hier!
Mijn moeder moest op school komen voor een gesprek. Mijn moeder dacht dat ik iets had gedaan waarom ze naar school moest komen, maar in tegen deel. De leraren hadden mij in de commissie van begeleiding (cvb) besproken en stelden vast dat ik te goed was voor het cluster 2 onderwijs.
Gebaren bij kinderen met ernstige spraak-taalmoeilijkheden krijgen veelal een vorm van Nederlands ondersteund met Gebaren aangeboden (NmG). Hierbij wordt de gesproken taal ondersteund met gebaren. Het geen gezegd wordt, wordt zo "zichtbaar" gemaakt. Het verschil met een gebarentaal is dat de grammatica van de gesproken taal wordt aangehouden. Het...
In plaats van een rapport met cijfers kreeg ik dit als rapport. Zo stond er ook zwart op wit vermeld of ik vooruit ben gegaan.