School was een onderwerp dat ik even aan de kant zette, aangezien het niet meer haalbaar was. Ik focuste mij op het werken, maar waar moest ik beginnen. Ik had bij verschillende supermarkten gesolliciteerd, soms kreeg ik gelijk een afwijzing en een andere keer mocht langskomen.

In het jaar 2004, toen ik uiteindelijk de diagnose verbale ontwikkelingsdyspraxie kreeg, wist zelfs de logopediste niet hoe de toekomst voor mij eruit zou kunnen zijn. Ik had de zwaarste variant van de verbale dyspraxie en of ik ooit verstaanbaar zou praten, niemand die het toen wist.

Sinds dat ik mijn bericht op Facebook had gepost, en deze meer dan 70x was gedeeld, merkte ik dat ik mijn verhaal wilde vertellen. Ik was er zo enthousiast over geworden, dat ik kort na mijn 20ste verjaardag mijn allereerste post online zette. Ik zocht op zolder naar de papieren en ging deze sorteren, zodat ik mijn verhaal vanaf het...

In januari 2020 heb ik een samenvatting over mijn verbale ontwikkelingsdyspraxie op facebook gedeeld. Ik was het namelijk zat! Zat om niet geaccepteerd te worden en dat mensen niet wisten wat het was. De vooroordelen die zich elke dag meer en meer opstapelden, zodat ik in het wel bekende 'hokje' zou passen.

Waar andere klasgenoten doorstudeerden en een diploma behaalden, zat ik thuis. Niet omdat ik uitgeleerd was of dat het niveau niet bij mij paste, integendeel, juist omdat mbo scholen gefaald hadden. Gefaald om vanuit de leerling te kijken welke begeleiding en ondersteuning het benodigd, en gefaald om niet te willen inzien dat ik een...