Zoals elk ander kind ben ik met mijn familie ook naar braderieën gegaan. Als ik iets zag wat ik graag wou hebben dan keek ik mijn moeder altijd aan. Daarmee hoopte ik dat zij dan naar de verkoper zou gaan om te vragen hoe duur het bijvoorbeeld is. Maar, helaas...

Natuurlijk is het vrij logisch dat mensen vragen wat ik nou precies heb omdat ik toch anders praat dan anders. Veel volwassene denken op het eerste gezicht dat ik doof ben of uit het buitenland kom. Als ze dan vragen wat ik nou precies heb dan zeg ik altijd dat ik hier geboren ben en alles versta en hoor.

Mijn moeder heeft mij nooit anders behandeld dan mijn zus. In het begin heeft mijn moeder alles net zo gedaan als bij mijn zus. Ze heeft ook net zo met mij gepraat als met mijn zus. Voorbeeld: ze vroeg aan mijn zus en mij van: wat loopt daar? Toen zei mijn zus een hond en ik heb niks gezegd en heb toen alleen mijn moeder aangekeken....