De toekomstgerichte arbeidsmarkt moet inclusief zijn, waar iedereen, ongeacht of je een diagnose of een beperking hebt, recht heeft op gelijke kansen op de werkvloer. Helaas is dit in de praktijk vaak nog niet het geval, door vooroordelen bij werkgevers en bij bedrijven. Dit moet dringend veranderen, en daarom wil ik het gesprek hierover aangaan.
In mijn schrijven deel ik mijn persoonlijke ervaringen om inclusie op de arbeidsmarkt te bevorderen en te normaliseren. Ik geloof dat iedereen, ongeacht diagnose, een waardevolle bijdrage kan leveren aan de maatschappij en gelijke kansen verdient. Door hierover te schrijven, hoop ik barrières en natuurlijk ook de vooroordelen te doorbreken.
In de onderstaande tekst bespreek ik al verschillende onderdelen van dit onderwerp en deel ik mijn visie en ervaringen. Ik geloof dat door openlijk te praten over inclusie, we stap voor stap kunnen werken aan een werkplek die voor iedereen toegankelijk is.
Meestal ken je wel een van deze diagnoses bijvoorbeeld: ADHD, Dyslexie, hoogbegaafdheid of DCD. Allemaal diagnoses die in mijn ogen geen handicap zijn, maar als ik vertel dat ik een taal-/spraakstoornis heb, word ik echter wel zo behandeld.
Mijn TOS is mijn valkuil, want je ziet het niet aan mij!
Zat om altijd maar te moeten bewijzen dat ik kan functioneren. Dat ik ondanks mijn diagnose aan de slag kan gaan en kan werken. Ik ben het zat om telkens maar 1-0 achter te moeten staan en elke dag zowat moet bewijzen dat ik niet meervoudig gehandicapt ben. Ik ben niet verstandelijk of heb een laag IQ, echter word...