Mooiste herinnering aan de Tine Marcusschool

Op de Tine Marcusschool hadden we het thema voorleesweek. We kregen de opdracht om het verhaal van de bril af te maken. We kregen een stukje van het verhaal al op papier en moesten zelf verzinnen hoe het af zou lopen. Zelf hou ik erg van verhaaltjes maken en schrijven, ik was daarom helemaal enthousiast en begon gelijk.

In het begin was het nog wel makkelijk en had ik veel fantasie, maar echter op het laatste stukje kwam en kwam ik maar niet verder en liep ik vast. Ik vroeg mijn moeder of ze een eind stukje wist. Mijn moeder bedacht toen dat de moeder van het verhaal de slaapkamer van het jongetje met de stofzuiger naar binnen kwam en zo het spook op ging zuigen. Einde verhaal. Zo heb ik het toen ook opgeschreven.

Toen alle verhaaltjes klaar waren las de juf de verhalen voor zonder te zeggen wie ze had geschreven. Wij mochten per verhaaltje maximaal 3 punten geven. Uiteindelijk kwam daar dan een winnaar uit.

Je raad het al... ik had gewonnen en moest in de kantine voor alle groepen 3 en 4 mijn verhaal voorlezen die ik had gemaakt. Er was een hele grote stoel die klaar stond in de kantine met een microfoon. Alle kinderen van de groepen 3 en 4 zaten in de kantine met de leraren erbij.

Ik heb toen mijn verhaal vol trots voorgelezen. Natuurlijk vond ik het toen heel spannend. Ik was toen nog maar 7 jaar oud en moest in de kantine door een microfoon, die heel hard aan stond, mijn verhaal voorlezen. Aan het einde heb ik ook nog een chocolade medaille gekregen.

Dat was mijn mooiste herinnering aan de Tine Marcusschool.