Mijn ervaring met logopedie

Na in totaal 196 uur logopedie te hebben gevolgd, oftewel 392 afspraken, heb ik zeker de een of andere ervaring opgedaan en die wil ik graag met jullie delen. Dit was buiten mijn 3 jaar logopedie tijd op het cluster 2 onderwijs om.

De logopediste heeft bij mij voor mijn verbale dyspraxie geen specifieke methode gebruikt, inmiddels zijn die er nu wel. De logopediste heeft van elke methode, die er toen was, er wat uitgehaald om zo het beste resultaat voor mijn spraak te bereiken. Voor mijn doen is dat best goed gelukt.

Wat voor mij goed werkte, was dat ik het visueel moest zien. Zo heb ik vaak plaatjes gehad met het woord eronder. Wat op het plaatje stond moest ik dan hardop lezen. We deden ook vaak memory en oefenden met woordjes en zinnen. Dat zette of plakte de logopediste dan altijd in mijn logopedie schriftje. Zo kon ik achteraf ook nog altijd in mijn logopedie schriftje kijken wat we geoefend hadden en dat hielp mij enorm.

Wat ik niet zo leuk vond, was de spiegel en de voice recorder. Voor mij stond een make-up spiegel en de logopediste zat erachter. Zij deed toen voor hoe ik bepaalde letters met mijn mond met behulp van mijn handen moest gaan maken, daarna moest ik haar dan na gaan doen. Vaak hielp zij mij met haar handen ook, zodat ik goed voelde waar ik bepaalde letters uit moest spreken. Ook nam ze mij vaak met een voice recorder op hoe ik sprak. Dat luisterden we dan achteraf ook af. Zelf vond ik dat nooit leuk, omdat er altijd wel verbetering in zat, ondanks dat ik mijn best deed.

Persoonlijk vind ik het ook erg belangrijk dat een logopediste van verbale dyspraxie af weet en ook weet hoe het te behandelen is. Weet ze dat niet, zoek dan verder. Anders blijf je bezig en zit er amper vooruitgang in, wat dan natuurlijk ook enorm jammer van de tijd zou zijn. Het is immers belangrijk om zo vroeg mogelijk met logopedie te beginnen.