Kennismakingsgesprek
Na de zomervakantie, in augustus 2022, kreeg ik een nieuwe werkcoach. Tijdens onze kennismaking hebben wij ongeveer twee uur met elkaar gesproken. Bij mijn vorige werkcoach was er geen klik, omdat zij dacht dat ik erg onzeker en afwachtend was. Iets waarin ik mijzelf totaal niet herkende. Dit zorgde ervoor dat ik me niet gehoord voelde en soms zelfs twijfelde aan mijn eigen kwaliteiten. Bij mijn nieuwe werkcoach merkte ik snel dat er meer ruimte was en dat ze echt geïnteresseerd in mij was. Ik vertelde over mijzelf en mijn werk op sociale media, wat ze positief vond en aanmoedigde. Toen ik zei dat haar collega had gezegd dat ik hiermee moest stoppen, omdat ik er niks mee verdiende, legde ze uit dat dat niet de bedoeling was. Volgens haar wou mijn oude werkcoach dat ik mij ook op school of werk zou focussen, maar zo kwam het op mij niet over.
Ze had van tevoren verbale dyspraxie opgezocht, wat mij op dat moment enthousiast maakte. Ze vroeg of ik in de toekomst zelfstandig of met begeleiding wilde wonen en wat de andere gehandicapten (andere jongeren met TOS) hadden. Ook vroeg ze naar mijn schoolloopbaan en of ik ook speciaal onderwijs had gevolgd. Ik praatte tijdens het gesprek veel en lang, omdat ik wilde dat ze een goed beeld van mij kreeg.
Ik vertelde haar dat ik drie jaar speciaal onderwijs had gevolgd, maar daarna naar het reguliere onderwijs ging. Ik legde uit dat ik in het verleden WMO kreeg vanwege het taxivervoer naar het speciaal onderwijs. Ze vroeg of ik nog steeds moeite had met het openbaar vervoer en ik gaf aan dat dat niet het geval was. Ze vond dat ik toen ook al met het ov naar het speciaal onderwijs had kunnen reizen. Als vijfjarig meisje kon ik toch niet alleen met het openbaar vervoer naar het cluster 2 onderwijs?
Verder vertelde ik dat ik VMBO kader had afgerond, maar vastliep in het MBO door het ontbreken van de benodigde ondersteuning. De werkcoach legde meer de nadruk op het heden en volgens haar was het vanzelfsprekend dat ik in het reguliere onderwijs vastliep, gezien het feit dat mijn diagnose amper bekend was en het hierdoor ook logisch was dat de leraren niet wisten hoe ze ermee om moesten gaan.