Frans

In de tweede klas kregen we ook meer Frans. Door mijn verbale dyspraxie vind ik vreemde talen al lastig genoeg. Het scheelt dat ik tweetalig met Duits ben opgegroeid, daardoor is dat schoolvak niet echt lastig voor mij. Echter had je dan nog wel de vreemde talen, zoals Engels en Frans en in beide talen was ik niet goed.

In het begin lukte het mij nog wel aardig om mee te komen, aangezien dat toen alleen nog maar wat woordjes en cijfers waren. Daar scoorde ik altijd rond de 5,5 op. Later kwamen er ook zinnen en de uitspraak erbij en vanaf dat moment werd het te lastig voor mij. Dat kon je ook goed aan mijn cijfers zijn, aangezien ik hier gemiddeld een 3,7 op scoorde, wat dus geen voldoende was.

Mijn moeder merkte ook dat het niet ging lukken, ondanks dat ze wel wist dat ik had geleerd. Mijn moeder en ik hadden toen al besloten, dat ik het vak Frans later sowieso als eerstes zou laten vallen. Dit hebben we toen ook met de leraar besproken en die vond het geen probleem als ik niet meer naar de lessen Frans ging. Hiervoor kreeg ik zijn goedkeuring. Wel moest ik dat uur op school zijn, aangezien dat lesuur wel in mijn schoolrooster stond. De leraar heeft dit toen ook met de coördinator leerlingenondersteuning besproken en van hem moest ik maar i.p.v. Frans een tussenuur nemen en maar leren of huiswerk maken in de kantine.

Dit deed ik toen wel, echter de kantine was altijd erg druk. Op de gang had je wel een grote tafel met stoelen, maar daar liepen vaak klassen langs als ze van lesuur gingen wisselen en was het ook erg rumoerig. Hierdoor lukte het mij dus niet om te leren. Ik maakte meestal mijn huiswerk in dat uur, maar dat had ik ook thuis kunnen maken. Zo losten de leraren meestal de dingen op maar achteraf gezien hadden ze dat in mijn ogen beter kunnen doen. Nu lieten ze mij maar wat "zwemmen".