Meestal ken je wel een van deze diagnoses bijvoorbeeld: ADHD, Dyslexie, hoogbegaafdheid of DCD. Allemaal diagnoses die in mijn ogen geen handicap zijn, maar als ik vertel dat ik een taal-/spraakstoornis heb, word ik echter wel zo behandeld.
Zou je tegen Koningin Maxima ook zeggen dat ze een handicap heeft, puur omdat ze een accentje heeft? Ik heb bijna 10 jaar intensieve logopedie gevolgd en op mijn 12e ben ik uitbehandeld. Medicijnen zullen ook niks meer verbeteren, aangezien het met mijn spraak te maken heeft en dit kun je hierdoor niet verhelpen. Ik kan niet zomaar mijn rugzakje met mijn spraakstoornis in de tuin afzetten en net zo doen alsof ik voor één moment geen spraakstoornis meer heb, dat gaat gewoon niet.
Er wordt vaak tegen mij in eenvoudiger taal gecommuniceerd, tekeningen en gebaren worden hierin ook gebruikt, en dat alles alleen omdat ze denken dat ik het anders niet begrijp. Dat ik wel kan communiceren, dat het niks met mijn IQ te maken heeft en dat mijn spraakstoornis nooit beter zal worden, willen velen niet inzien. Zou je mij ook zo behandelen als de diagnose wel bekend zou zijn? Of is dit alleen zo omdat TOS zo onbekend is en je verwacht dat ik hierdoor niet kan communiceren...
Ze willen alleen geloven dat mijn spraakstoornis mij zo erg belemmerd dat het beter voor mij zou zijn om ook in te zien dat ik nou eenmaal een handicap heb. Ik zou dan eenvoudig werk kunnen doen, of in de logistiek/achter de schermen werken. Puur om het zogenaamd voor mij niet te moeilijk te maken. Maar waarom zou ik?
De maatschappij verwacht namelijk dat ik altijd moeite zal hebben met communiceren, begrijpen en uiten van taal, lezen en schrijven. Dit geldt echter niet voor iedereen. Mijn zinsopbouw en grammatica zullen hierdoor niet 100% kloppen, maar wel 95%. Dat dit al een hele lange weg is geweest, weten alleen de weinigsten. Dat ik op 2 jarige leeftijd maar maximaal 10 woordjes sprak, en vele daarvan ook nog eens in mijn eigen verzonnen taal, en kijk nu waar ik sta!
Ik heb door mijn spraakstoornis een leuk accentje en daar is natuurlijk helemaal niks mis mee 😊
Daar vertel ik regelmatig wat ik in het dagelijks leven zo meemaak.
Als ervaringsdeskundige VOD/TOS weet ik, als geen ander hoe lastig het is om in de maatschappij überhaupt mee te kunnen doen. Dan heb ik het nog niet eens over de bevooroordelingen of de discriminatie, want die zijn er ook. Ik bespreek verschillende onderwerpen die in deze maatschappij belangrijk zijn, want ik vind dat wij ook een kans verdienen op de arbeidsmarkt.
Hier heb je misschien ook interesse in:
Hoezo is dit zo als je TOS hebt? Inmiddels heb ik een leeftijd bereikt waarin werken ook steeds relevanter wordt. Waar wil ik aan de slag, in welke functie en bij welk bedrijf? Allemaal vragen waar ik het antwoord nog steeds niet op weet.
Het idee achter mijn eerste post, was dat ik in een paar maanden tijd mijn verhaal wilde vertellen. Ik was het zat om telkens maar weer in iemands anders ogen het 'probleem' kind te zijn. Dit begon al vanaf groep 5 op het reguliere onderwijs. Ik was namelijk 'te goed' geworden voor het cluster 2 onderwijs en moest terug naar...
De meeste jongeren en volwassenen die naar school gaan verdienen een extraatje vanwege hun bijbaantje, maar soms is dit niet haalbaar.
Meestal ken je wel een van deze diagnoses bijvoorbeeld: ADHD, Dyslexie, hoogbegaafdheid of DCD. Allemaal diagnoses die in mijn ogen geen handicap zijn, maar als ik vertel dat ik een taal-/spraakstoornis heb, word ik echter wel zo behandeld.
