Borstverkleining

Een van mijn andere onzekerheid waren toch wel mijn borsten. Sinds de puberteit begonnen mijn borsten te groeien en na een tijdje zo explosief, dat ik op mijn 16e al cupmaat E en F had, wat natuurlijk helemaal niet in verhouding stond met mijn lichaam. Ik was hier zo onzeker over en had al helemaal geen zelfvertrouwen meer. Ik moest extra brede kleding aan, omdat anders het bovendeel niet eens over mijn borsten zou gaan. Inmiddels zat ik op kledingmaat L en dat alles alleen vanwege mijn borsten.

Op den duur kon het zo echt niet meer verder. Om het halfjaar moest ik nieuwe bh's kopen, aangezien ik boven een veel te grote cupmaat benodigde. Kort na mijn 18de levensjaar ben ik naar de huisarts gegaan en kreeg ik gelijk een doorverwijzing naar het ziekenhuis. Tijdens dit bezoek gaf de dokter aan dat mijn borsten wel erg groot waren en totaal niet in verhouding. Er was een flink rechts-links verschil en de lengte was links 26 cm en rechts 30 cm. Gemiddeld is dit volgens mij rond de 20 cm. Ik had inmiddels BH-maat cup F en H en werd ingepland voor een mammareductie beiderzijds. 2 maanden later werd ik geopereerd. Op de dag zelf was ik natuurlijk heel erg zenuwachtig, aangezien het mijn eerste operatie was. Bij binnenkomst mocht ik mij aanmelden. Ik werd naar de afdeling gebracht, mocht mij omkleden en kreeg pijnstillers en een rustgevende tablet en toen moest ik wachten.

In het ziekenhuisbed werd ik naar de voorbehandelkamer gebracht. Hier werd het één en ander nog besproken, werd ik aan snoeren gelegd en normaliter krijg je hier ook je infuus. Ik had van te voren echter aangegeven dat ik een naaldenfobie heb en zodoende wilde ik geen infuus, maar op de operatietafel graag met een kapje in slaap worden gebracht. Tijdens het slapen zou dan het infuus worden aangelegd, zodat ik dit niet zou zien. Hier werd rekening mee gehouden. In de operatiekamer moest ik aangeven waarvoor ik kwam, mijn naam zeggen en mijn geboortedatum. Een verpleegkundige praatte nog met mij en kort daarna kreeg ik vrij snel het kapje op mijn gezicht gedrukt. Binnen een paar seconden was ik weg. 

Na een kleine 2 uur lag ik op de uitslaapkamer. Ik kwam bij en naast mij stonden 6 artsen/verpleegkundigen. Ze vertelden dat de operatie geslaagd was. Na een tijdje werd ik wat meer wakker en ik was bang om diep in te ademen. Ze waren immers met mijn borsten bezig geweest en ik had van te voren gelezen dat het zou voelen alsof er een olifant overheen gereden was. Zodoende ademde ik maar erg oppervlakkig en ging het alarm bij mij af, omdat ik te weinig zuurstof binnen kreeg. Ik moest eenmaal erg diep inademen en zo was ik er overheen. Ik kreeg een ijsje en een natte washand op mijn voorhoofd. De verpleegkundige vroeg nog wel of ik altijd al zo binnensmonds praatte. Op dat moment had ik natuurlijk helemaal geen zin om het haar uit te leggen, maar voor haar was dat wel belangrijk om te weten. Een kleine 2 uur daarna mocht ik eindelijk terug naar mijn kamer. Ik kreeg nog een lekkere boterham en sliep vrij vroeg.

De volgende dag mocht ik naar huis. Een verpleegkundige hielp mij nog met het douchen. In het begin vond ik dit vrij gênant, maar op den duur zette ik mij hier overheen. Ik kreeg nog een sport bh aangemeten die ik de eerste 6 weken dag en nacht moest dragen. 's Nachts wist ik niet hoe ik moest slapen, aangezien ik een buikslaper ben en dat kon toen natuurlijk niet. Ook klikte het nog niet in mijn hersenen. Ik zei ook, dat mijn borsten zouden vallen omdat ze nu vrij recht stonden door de operatie. Dit kon natuurlijk niet, maar het duurde zeker een paar maanden voordat ik aan dit gevoel gewend was.

Na 6 weken moest ik voor controle terug naar het zkh. Ik had onderhuidse hechtingen, maar ook niet oplosbare hechtingen rondom mijn tepel, die toen verwijderd werden. Ik heb op beide borsten een litteken in de vorm van een anker, maar inmiddels zie je dit alleen nog maar specifiek rondom mijn tepel. De enigste complicatie die ik had, was dat bij beide kanten de wond onder mijn borsten niet dicht ging en hierdoor kreeg ik een ontsteking. Voor de wondverzorging moest ik dagelijks de vetgaaskompressen vervangen.

Al met al is dit een operatie geweest die ik zo weer zou doen. Het was één van de beste keuzes ooit die ik gemaakt heb. Opeens was ik een heel nieuw persoon!