In deze blog neem ik je mee in mijn verhaal, over het moment dat ik op mijn twaalfde geen ondersteuning meer kreeg. Wij wisten niet dat ik hier nog recht op had, aangezien ik eerder op cluster 2 onderwijs had gezeten. Ondanks mijn diagnose kon ik over het algemeen goed meekomen op het voortgezet onderwijs.
De vakken waren goed te volgen, hoewel ik soms moeite had met bepaalde onderdelen. Frans bleek een uitdaging. Het was een vak waarin ik tegen mijn grenzen aanliep, vooral vanwege de uitspraak en de grammatica. Na een half jaar besloot ik dat ik het niet verder wilde volgen, omdat ik het simpelweg niet kon en de stof niet op kon nemen.
Aan het einde van klas 2 kreeg ik de kans om door te stromen naar de theoretische leerweg (TL), een een niveau hoger dan mijn oorspronkelijke niveau was. Ik wilde deze kans graag proberen, ook al kreeg ik geen extra ondersteuning. Hoe dat verliep, lees je hier!
Vaak krijg ik de vraag welke ondersteuning ik op het vmbo heb gekregen. Die kan ik makkelijk beantwoorden, omdat ik geen enkele hulp of ondersteuning heb gehad. Ondanks dat we extra een gesprek hadden aangevraagd en de leraren mee wilden kijken voor eventuele aanpassingen omdat ze helemaal niks van verbale dyspraxie afwisten, heb ik nooit extra...
In de tweede klas kregen we ook meer Frans. Door mijn verbale dyspraxie vind ik vreemde talen al lastig genoeg. Het scheelt dat ik tweetalig met Duits ben opgegroeid, daardoor is dat schoolvak niet echt lastig voor mij. Echter had je dan nog wel de vreemde talen, zoals Engels en Frans en in beide talen was ik niet goed.
Ik vond klas 1 een prima jaar. Had het heel erg naar mijn zin en kon goed meekomen in de klas. Ik denk dat dat ook kwam omdat het een kleine school was, weinig klaslokalen, leraren en geen grote kantine. De richting gemengde leerweg was mijn advies, dat ligt tussen Kaderberoepsgerichte leerweg en Theoretische leerweg in, maar deze boden...