In deze blog neem ik je mee in mijn verhaal, dat begon toen ik op 3,5 jarige leeftijd met logopedie begon. Al snel vermoedde de logopediste dat ik verbale ontwikkelingsdyspraxie had en op mijn vierde werd uiteindelijk deze diagnose officieel vastgesteld. Toch bleef het consultatiebureau erop vertrouwen dat het vanzelf goed zou komen.
Om andere oorzaken uit te sluiten, kreeg ik een EEG en een MRI-scan in het ziekenhuis. Eerst werd gedacht aan een taalachterstand, maar dat bleek niet het de oorzaak te zijn. Er werd ook onderzocht of ik epileptische aanvallen had tijdens mijn slaap, wat mijn achterstand zou kunnen verklaren, maar daar werd geen bewijs voor gevonden.
Ondanks de onzekerheden bleef de logopediste positief, en uiteindelijk werd duidelijk dat verbale dyspraxie de oorzaak was. Dankzij intensieve logopedie boekte ik langzaam vooruitgang, al was de weg naar verbetering soms frustrerend en zwaar. Hoe dat verliep, lees je hier!
Verbale dyspraxie is een aangeboren handicap en is niet zichtbaar. Bij mij zijn de tongspieren bij de zijkant verslapt, waardoor ik bepaalde letters en woorden anders uitspreek dan dat het hoort. Je ziet het niet direct, maar zodra ik begin te praten dan hoor je het direct. Het kan ook niet geheeld worden. Dit leidt tot moeite hebben met het...
Na het advies van de huisarts en het consultatiebureau ben ik toen naar de logopediste gegaan. We hebben toen samen gekeken welke logopediste bij mij in de buurt het beste zou passen met mijn spraakachterstand. Eigenlijk mag je pas vanaf je 4de naar de logopediste maar aangezien ik ver achter liep in de spraak mocht ik met 3,5 jaar er...
Ik heb al een EEG van de hersenen gehad en een MRI scan, maar alles was goed. Nu wil de arts nog een EEG maken als ik slaap. Het kan namelijk zijn dat ik in mijn slaap een epileptische aanvallen krijg waardoor mijn achterstand te verklaren zou zijn.