In deze blog neem ik je mee in mijn verhaal, dat al tijdens de zwangerschap van mijn moeder begon. Mijn moeder had een sterk voorgevoel dat er iets mis was, maar alle testen wezen op het tegendeel. Toch bleef dat gevoel knagen. Bij mijn geboorte kreeg ik een Apgar-score van 9/10, mede omdat ik in het vruchtwater had gepoept.
In de eerste maanden leek ik een rustige baby. Ik huilde alleen bij honger, dorst of een volle luier en was verder opvallend stil. Hoewel ik uiteindelijk begon te brabbelen, bleef mijn spraakontwikkeling achter. Achteraf gezien waren dit de eerste signalen dat er iets niet klopte, maar op dat moment hadden we dat nog niet door.
Omdat VOD destijds nog weinig bekend was, werd er in eerste instantie niet gedacht aan een spraakstoornis en zelfs niet terwijl spraakproblemen in de familie voorkwamen. Pas later begonnen de puzzelstukjes op hun plaats te vallen. Hoe dat verliep, lees je hier!
Mijn baby tijd was heel makkelijk. Ik lag alleen maar in mijn box en je hoorde mij bijna niet. Alleen als ik honger, dorst of een schone luier nodig had hoorde je me. Verder was ik een stille baby. Ik brabbelde wel wat maar niet heel veel. Mijn zus brabbelde op die leeftijd heel veel en maakte ook heel vaak...
Mijn moeder en vader hadden al een kindje. Ze wouden er graag nog een kindje bij, dat ben ik. Mijn zus was net 5 maanden oud toen mijn moeder zwanger was met mij. Tijdens de zwangerschap had ze al een voorgevoel dat er iets aan de hand zou kunnen zijn. Ze dacht dat ik een mongooltje kon zijn. Natuurlijk was...